De eerste regen en een pittige wandeling.

Na een lange rit ( omdat we onderweg natuurlijk weer vanalles zagen) vanaf Runde kwamen we aan het eind van de middag aan in isfjorden.
Hier waren we vorig jaar ook geweest.
We kregen een mooie hut met uitzicht op het meer en de hoge bergen met sneeuw.
Na het eten hebben we eerst allemaal lekker gedoucht.
De natuurlijke bron op Runde begon op te raken dus we hebben daar twee keer zonder water gezeten. Ook hier in Noorwegen hebben ze op veel plaatsen water tekort en er zijn al campings waar je niet meer mag douchen of campings die zelfs dicht gaan.
Het begon die avond te regenen. De eerste echte regenbui die we hadden op vakantie. De volgende dag regende het nog steeds.
Dus lekker een relax ochtendje. De kids op de iPad, wat ze ook wel een keer fijn vonden en wij lekker een boekje lezen.
Na het middageten werd het droog en besloten we om naar de mardalfossen te gaan. De mardalfossen is een erg mooie waterval. De langste vrije val van het water is 297 meter. Dat is de hoogste vrije val van Scandinavië en de op drie na hoogste ter wereld.
Via een pad wat natuurlijk weer omhoog liep kwamen we aan bij de waterval.
En idd. We konden de waterval vanaf het begin van de wandeling zien maar als je er dan echt voorstaat is hij echt groot.
We konden de spetters van de waterval goed voelen, ik ben met de kinderen op een bepaald punt gestopt. Dick is nog wat verder gelopen en kwam ook zeiknat terug. Wel lekker verfrissend op een warme dag.
De volgende dag reden we naar trollkirka.
Dit is een wandeling die je naar een grot brengt waarin een waterval naar beneden stroomt.
We hadden het beginpunt van de wandeling al snel gevonden. We parkeerde de auto pakte onze rugzakken in en begonnen aan de wandeling. Op het bord stond 1 uur lopen tot de eerste grot.
Dag was goed te doen dachten we. Vol goede moed begonnen we aan de wandeling. Al snel liep de wandeling omhoog en via een bospaadje waar je nog over zacht mos heen liep kwam je al snel op een nog steiler pad met alleen maar rotsen en boomwortels.
Het was pittig en als je dacht er bijna te zijn ging de wandeling via de rotsblokken over in stukken waaraan je je met een touw onhoog moest tijgeren. Maar we gaven niet op. En we waren zo trots op de kinderen want die liepen voorop en wilde ook alleen maar door. Na heel wat geklim en geklauter kwamen we aan bij de grot. Eerst even op adem komen voordat we de grot in gingen.
Aan het begin van de grot zag je alleen maar grote rotsblokken liggen, het was aardedonker dus je kon ook niet verder kijken.
We pakten onze hoofdlampjes en besloten de grot in te gaan.
Het was echt handen en voeten werk om door de grot heen te komen.
Vergeet ook niet om wat warms aan te doen want in de grot is het heel koud en nat.
Je hebt nog wat zij gangen in de grot maar die lopen op niks uit en zijn moeilijk door te komen.
Na wat geklauter kwamen we aan bij de waterval.
Het water valt in de grot en wat maakt het een herrie als je daar staat. Wel heel apart om dit te zien.
Even snel wat foto’s gemaakt en daarna gingen we op onze handen en voeten weer terug naar de uitgang.
Ik had de dag ervoor onze wandelbroeken gewassen maar daar had ik beter mee kunnen wachten hahahaha.
Dick is met sidney nog een klein stukje verder naar boven gelopen. Maar kwamen al snel weer terug beneden. We moesten de hele weg ook weer naar beneden en soms is het naar beneden lopen lastiger als omhoog. Dus via de touwen, rotsblokken en boomwortels kwamen we na een tijdje moe terug bij de auto.
Nou dat uurtje naar de grot lopen klopte echt niet wat op het bord stond. Er waren ook nog andere Nederlanders maar die hebben het niet gehaald tot aan de grot. Dus ik ben toch wel een klein beetje trots op ons allemaal dat we het gehaald hebben.
De volgende dag reden we door naar onze volgende bestemming.